มูลนิธิเมาไม่ขับ ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม 2539 โดยมีวัตถุประสงค์หลัก ที่จะหยุดยั้งคนเมาไม่ให้ออกมาขับรถ มีคุณดำรง พุฒตาล สมาชิกวุฒิสภากรุงเทพฯเป็นประธานมูลนิธิเมาไม่ขับ และ นายแพทย์แท้จริง ศิริพานิช เป็นเลขาธิการมูลนิธิเมาไม่ขับ ซึ่งตลอดระยะเวลา 15 ปี มูลนิธิเมาไม่ขับได้รณรงค์ปลุกกระแสผู้คนในสังคมไทยให้เกิดความตระหนักถึงภัยอันตรายจากการเมาแล้วขับมาอย่างต่อเนื่อง จนทำให้เกิดมาตรการเพื่อลดอุบัติเหตุจราจรหลายมาตรการขึ้น ก่อให้เกิดการตื่นตัวทั้งจากหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชนอย่างขว้างขวาง จนกระทั่งเมื่อปี พ.ศ. 2544 ได้เกิดการรวมตัวของเหยื่อเมาแล้วขับผู้พิการขึ้น โดยมี เป้าหมายที่ต้องการจะนำประสบการณ์ความเจ็บปวดของเหยื่อเมาแล้วขับผู้สูญเสียออกมาเตือนให้ผู้คนในสังคม บางกลุ่ม บางคณะที่มีพฤติกรรมการเมาแล้วขับ ให้เกิดความสำนึกและเปลี่ยนแปลงตนเอง ภายใต้แนวคิดที่ว่า ขอให้พวกเราเป็นเหยื่อรายสุดท้าย ด้วยรักและห่วงใยไม่อยากให้ใครพิการเหมือนพวกเรา
ปัจจุบัน เครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับ มีคุณภัทรภันธุ์ กฤษณา อดีตนักศึกษามหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ เป็นประธานเหยื่อเมาแล้วขับหลังจากปี 2544 เป็นต้นมา เครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับได้มีการรวบรวมรับสมัครสมาชิกที่เป็นเหยื่อจากการเมาแล้วขับหรือผู้ที่ได้รับผลกระทบจาการเมาแล้วขับจากจังหวัดต่างๆ ในทุกภาคของประเทศโดยผ่านช่องทางการประชาสัมพันธ์ทางสื่อทุกแขนง ทั้งรายการโทรทัศน์ รายการวิทยุของเครือข่าย เช่น รายการชั่วโมงเสมอภาค AM 891,รายการเติมใจให้เต็มร้อย AM 1467, สวพ.91, สจ.100 ฯลฯ สิ่งพิมพ์ สื่อรณรงค์รวมไปถึงการดำเนินกิจกรรมขับเคลื่อนทางสังคมทำให้ปัจจุบันสมาชิกของเครือข่ายเหยื่อฯ ที่มีอยู่ในทุกภาคทั่วประเทศมีเป็นจำนวนมาก แต่ที่ผ่านมาสมาชิกเหล่านั้นมีการรวมตัว เพื่อจัดกิจกรรมร่วมกันเป็นครั้งคราวเฉพาะกิจยังไม่มีสำนักงานหรือศูนย์ประสานงานอย่างเป็นทางการ จึงเป็นผลให้การดำเนินงานของเครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับยังไม่มีความเข้มแข็งและมีประสิทธิภาพเท่าที่ควร ด้วยเหตุดังกล่าว มูลนิธิเมาไม่ขับ จึงเห็นควรที่จะต้องมีการสร้างเครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับให้เป็นองค์กรที่มีลักษณะถาวร มีการบริหารจัดการด้วยตนเอง โดยมีการจัดตั้งสำนักงานเครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับ
ในส่วนกลางและศูนย์ประสานงานเครือข่ายเหยื่อเมาแล้วขับในส่วนภูมิภาคขึ้น โดยสำนักงานฯ และศูนย์ประสานงาน ดังกล่าวต้องเป็นเสมือนศูนย์กลางระดับประเทศและระดับภาค ทำหน้าที่ประสานงานระหว่างสมาชิกและองค์กรภาคีต่างๆ เป็นแหล่งเก็บรวบรวมและเผยแพร่องค์ความรู้ต่างๆที่เกี่ยวข้องกับเหยื่อและผลกระทบจากการเมาแล้วขับ
การบริหารจัดการจัดทำแผนการรณรงค์โดยให้สมาชิกเหยื่อฯ ได้นำเรื่องราวประสบการณ์มาถ่ายทอดเพื่อให้สังคมได้รับรู้ถึงผลร้ายของการเมาแล้วขับ รวมไปถึงการทำหน้าที่เรื่องการพัฒนาศักยภาพของสมาชิกเหยื่อผู้พิการให้มีความสามารถในการดำรงชีวิตอยู่ในสังคมแบบพึ่งพาตนเอง จึงได้จัดทำแผนสร้างเครือข่ายเพื่อพัฒนาศักยภาพเหยื่อผู้พิการจากการเมาแล้วขับให้ใช้ชีวิติแบบพึ่งพาตนเองขึ้น
วัตถุประสงค์